common
US /ˈkɑː.mən/
UK /ˈkɑː.mən/
1.
powszechny, zwykły, częsty
occurring, found, or done often; prevalent.
:
•
It's a common misconception that money buys happiness.
To powszechne błędne przekonanie, że pieniądze kupują szczęście.
•
Colds are very common in winter.
Przeziębienia są bardzo powszechne zimą.
2.
wspólny, ogólny
shared by, coming from, or belonging to more than one; joint.
:
•
They have a common interest in music.
Mają wspólne zainteresowanie muzyką.
•
We share a common goal.
Mamy wspólny cel.
3.
4.
zwykły, pospolity
having no special distinction or quality; ordinary.
:
•
He's just a common man, nothing special.
To tylko zwykły człowiek, nic specjalnego.
•
It was a very common mistake.
To był bardzo zwykły błąd.
1.
lud, pospólstwo
the ordinary people, as opposed to the aristocracy or to the clergy.
:
•
He rose from the common to become a respected leader.
Wyrósł z ludu, by stać się szanowanym przywódcą.
•
The traditions of the common were often overlooked by the elite.
Tradycje ludu były często pomijane przez elitę.
2.
wspólne pastwisko, ziemia wspólna
land or resources belonging to or used by a community as a whole.
:
•
The villagers grazed their sheep on the common.
Wieśniacy wypasali owce na wspólnym pastwisku.
•
Access to the common was a right for all residents.
Dostęp do wspólnego terenu był prawem wszystkich mieszkańców.