umpire
US /ˈʌm.paɪr/
UK /ˈʌm.paɪr/
1.
scheidsrechter, arbiter
a person who supervises a game or match to ensure fair play
:
•
The baseball umpire made a controversial call at home plate.
De honkbalscheidsrechter nam een controversiële beslissing bij de thuisplaat.
•
The tennis umpire announced the score.
De tennisscheidsrechter kondigde de score aan.
1.
scheidsrechteren, arbitreren
to act as an umpire in a game or match
:
•
He was asked to umpire the local cricket match.
Hem werd gevraagd de lokale cricketwedstrijd te scheidsrechteren.
•
It's a tough game to umpire, with so many close calls.
Het is een moeilijke wedstrijd om te scheidsrechteren, met zoveel close calls.