terrain
US /təˈreɪn/
UK /təˈreɪn/

1.
terrein, land
a stretch of land, especially with regard to its physical features
:
•
The mountainous terrain made hiking difficult.
Het bergachtige terrein maakte wandelen moeilijk.
•
They had to navigate through rough and uneven terrain.
Ze moesten navigeren door ruw en oneffen terrein.