taunt
US /tɑːnt/
UK /tɑːnt/
1.
spotternij, plaagstoot, uitdaging
a remark made in order to anger, wound, or provoke someone
:
•
He ignored the cruel taunts from his classmates.
Hij negeerde de wrede spotternijen van zijn klasgenoten.
•
The crowd shouted taunts at the opposing team.
De menigte schreeuwde spotternijen naar het andere team.
1.
bespotten, plagen, uitdagen
to provoke or challenge (someone) with insulting remarks
:
•
The fans began to taunt the visiting team.
De fans begonnen het bezoekende team te bespotten.
•
She couldn't help but taunt him about his mistake.
Ze kon het niet laten hem te plagen over zijn fout.