superlative
US /səˈpɝː.lə.t̬ɪv/
UK /səˈpɝː.lə.t̬ɪv/
1.
uitmuntend, superlatief
of the highest quality or degree
:
•
The chef prepared a superlative meal for the guests.
De chef bereidde een uitmuntende maaltijd voor de gasten.
•
Her performance was truly superlative.
Haar optreden was werkelijk uitmuntend.
1.
superlatief, overtreffende trap
the highest degree of comparison of an adjective or adverb (e.g., 'biggest', 'most beautiful')
:
•
In grammar, 'tallest' is the superlative form of 'tall'.
In de grammatica is 'langste' de superlatieve vorm van 'lang'.
•
She used the superlative 'most beautiful' to describe the sunset.
Ze gebruikte de superlatief 'mooiste' om de zonsondergang te beschrijven.