stubbornness
US /ˈstʌb.ɚn.nəs/
UK /ˈstʌb.ɚn.nəs/
1.
koppigheid, eigenzinnigheid
the quality or state of being unchangeably fixed in opinion or purpose
:
•
His stubbornness prevented him from admitting his mistake.
Zijn koppigheid weerhield hem ervan zijn fout toe te geven.
•
Despite the evidence, her stubbornness kept her from changing her mind.
Ondanks het bewijs weerhield haar koppigheid haar ervan van gedachten te veranderen.