reticence
US /ˈret̬.ə.səns/
UK /ˈret̬.ə.səns/
1.
terughoudendheid, zwijgzaamheid
the quality of being reticent; reserve
:
•
His natural reticence made him a difficult interview subject.
Zijn natuurlijke terughoudendheid maakte hem een moeilijk interviewonderwerp.
•
Despite her initial reticence, she eventually shared her story.
Ondanks haar aanvankelijke terughoudendheid deelde ze uiteindelijk haar verhaal.