repudiate
US /rɪˈpjuː.di.eɪt/
UK /rɪˈpjuː.di.eɪt/
1.
verwerpen, afwijzen
refuse to accept or be associated with
:
•
She decided to repudiate the accusations made against her.
Ze besloot de beschuldigingen tegen haar te verwerpen.
•
The company will repudiate any claims of negligence.
Het bedrijf zal alle claims van nalatigheid verwerpen.
2.
verwerpen, afwijzen
refuse to fulfill or discharge (an agreement, obligation, or debt)
:
•
The government decided to repudiate its foreign debt.
De regering besloot haar buitenlandse schuld te verwerpen.
•
He threatened to repudiate the contract if the terms were not met.
Hij dreigde het contract te verwerpen als de voorwaarden niet werden nageleefd.