reflexive
US /rɪˈflek.sɪv/
UK /rɪˈflek.sɪv/
1.
wederkerend
denoting a pronoun or verb form that refers to the subject of the sentence or clause in which it stands
:
•
In 'She taught herself to play the piano,' 'herself' is a reflexive pronoun.
In 'Ze leerde zichzelf piano spelen' is 'zichzelf' een wederkerend voornaamwoord.
•
Many verbs in Spanish are reflexive, like 'lavarse' (to wash oneself).
Veel werkwoorden in het Spaans zijn wederkerend, zoals 'lavarse' (zichzelf wassen).
2.
reflexief, onwillekeurig
acting or done in response to a stimulus without conscious thought
:
•
The doctor checked her reflexive eye movements.
De dokter controleerde haar reflexieve oogbewegingen.
•
His reaction was purely reflexive, a sudden jerk.
Zijn reactie was puur reflexief, een plotselinge ruk.