unconscious
US /ʌnˈkɑːn.ʃəs/
UK /ʌnˈkɑːn.ʃəs/
1.
bewusteloos
not awake and aware of what is happening, especially as the result of an injury or illness
:
•
He was knocked unconscious by the blow to his head.
Hij werd bewusteloos geslagen door de klap op zijn hoofd.
•
The patient remained unconscious for several hours after the surgery.
De patiënt bleef enkele uren bewusteloos na de operatie.
2.
onbewust
done or existing without one realizing
:
•
He made an unconscious gesture of dismissal.
Hij maakte een onbewust gebaar van afwijzing.
•
Her decision was influenced by an unconscious bias.
Haar beslissing werd beïnvloed door een onbewuste vooroordeel.