original jurisdiction
US /əˌrɪdʒ.ə.nəl ˌdʒʊr.ɪsˈdɪk.ʃən/
UK /əˌrɪdʒ.ə.nəl ˌdʒʊr.ɪsˈdɪk.ʃən/
1.
oorspronkelijke jurisdictie, eerste aanleg
the authority of a court to hear a case for the first time, as opposed to appellate jurisdiction, which is the authority to review a lower court's decision
:
•
The Supreme Court has original jurisdiction in cases involving states or ambassadors.
Het Hooggerechtshof heeft oorspronkelijke jurisdictie in zaken die staten of ambassadeurs betreffen.
•
Most cases begin in courts with original jurisdiction.
De meeste zaken beginnen bij rechtbanken met oorspronkelijke jurisdictie.