opponent
US /əˈpoʊ.nənt/
UK /əˈpoʊ.nənt/
1.
tegenstander, opponent
someone who competes against or fights another in a contest, game, or argument
:
•
He defeated his opponent in the final round.
Hij versloeg zijn tegenstander in de laatste ronde.
•
The debaters presented strong arguments against their opponents.
De debaters presenteerden sterke argumenten tegen hun tegenstanders.
2.
tegenstander, bezwaarmaker
a person or group who is against something, such as a policy, idea, or action
:
•
The new policy faced strong resistance from its opponents.
Het nieuwe beleid stuitte op sterke weerstand van zijn tegenstanders.
•
She became a vocal opponent of the proposed development.
Ze werd een uitgesproken tegenstander van de voorgestelde ontwikkeling.