incapacity
US /ˌɪn.kəˈpæs.ə.t̬i/
UK /ˌɪn.kəˈpæs.ə.t̬i/
1.
onvermogen, ongeschiktheid
inability to do something or to function normally
:
•
His incapacity to understand basic instructions was a problem.
Zijn onvermogen om basisinstructies te begrijpen was een probleem.
•
The accident resulted in his temporary incapacity for work.
Het ongeluk resulteerde in zijn tijdelijke arbeidsongeschiktheid.