implicit
US /ɪmˈplɪs.ɪt/
UK /ɪmˈplɪs.ɪt/
1.
impliciet, stilzwijgend
suggested though not directly expressed; implied
:
•
Her silence was taken as implicit consent.
Haar stilzwijgen werd opgevat als impliciete instemming.
•
There was an implicit understanding between them.
Er was een impliciet begrip tussen hen.
2.
blind, onvoorwaardelijk
with no qualification or question; absolute
:
•
He had implicit trust in his team.
Hij had blind vertrouwen in zijn team.
•
The soldiers showed implicit obedience to their commander.
De soldaten toonden blinde gehoorzaamheid aan hun commandant.