illegitimate
US /ˌɪl.ɪˈdʒɪt̬.ə.mət/
UK /ˌɪl.ɪˈdʒɪt̬.ə.mət/
1.
onwettig, illegaal
not authorized by law; unlawful
:
•
The court declared the contract illegitimate.
De rechtbank verklaarde het contract onwettig.
•
His claim to the throne was considered illegitimate.
Zijn aanspraak op de troon werd als onwettig beschouwd.
2.
onwettig, buitenechtelijk
(of a child) born of parents not married to each other; born out of wedlock
:
•
In the past, an illegitimate child often faced social stigma.
Vroeger werd een onwettig kind vaak geconfronteerd met sociaal stigma.
•
The novel tells the story of an illegitimate heir.
De roman vertelt het verhaal van een onwettige erfgenaam.