harangue
US /həˈræŋ/
UK /həˈræŋ/

1.
tirade, scheldkanonnade, donderpreek
a lengthy and aggressive speech
:
•
The politician delivered a fiery harangue against his opponents.
De politicus hield een vurige tirade tegen zijn tegenstanders.
•
She had to endure a long harangue from her boss about the missed deadline.
Ze moest een lange tirade van haar baas over de gemiste deadline doorstaan.
1.
tiraderen, schelden, donderpreken
to deliver a lengthy and aggressive speech to (someone)
:
•
The coach began to harangue the team after their poor performance.
De coach begon het team te tiraderen na hun slechte prestatie.
•
He would often harangue his employees about productivity.
Hij zou zijn werknemers vaak tiraderen over productiviteit.