culminate
US /ˈkʌl.mə.neɪt/
UK /ˈkʌl.mə.neɪt/
1.
culmineren, uitmonden in
reach a climax or point of highest development
:
•
The tensions between the two countries culminated in war.
De spanningen tussen de twee landen culmineerden in oorlog.
•
His career culminated in a Nobel Prize.
Zijn carrière culmineerde in een Nobelprijs.