bankrupt
US /ˈbæŋ.krʌpt/
UK /ˈbæŋ.krʌpt/
1.
failliet, bankroet
a person or organization declared in law as unable to pay their debts.
:
•
The company went bankrupt after years of financial mismanagement.
Het bedrijf ging failliet na jaren van financieel wanbeheer.
•
He was declared bankrupt and lost all his assets.
Hij werd failliet verklaard en verloor al zijn bezittingen.
1.
failliet maken, ruïneren
to cause (a person or organization) to become bankrupt.
:
•
The high legal fees could bankrupt him.
De hoge juridische kosten zouden hem failliet kunnen maken.
•
Their lavish spending threatened to bankrupt the family.
Hun buitensporige uitgaven dreigden de familie failliet te maken.
1.
failliet
a person or organization that is bankrupt.
:
•
The court appointed a trustee to manage the assets of the bankrupt.
De rechtbank stelde een curator aan om de activa van de failliet te beheren.
•
The bankrupt was unable to pay his creditors.
De failliet kon zijn schuldeisers niet betalen.