tussle
US /ˈtʌs.əl/
UK /ˈtʌs.əl/
1.
boğuşma, kavga, mücadele
a vigorous struggle or scuffle, typically in order to obtain or achieve something
:
•
The children had a playful tussle over the toy.
Çocuklar oyuncak için şakacı bir boğuşma yaşadı.
•
There was a brief tussle between the two rival gangs.
İki rakip çete arasında kısa bir boğuşma yaşandı.
1.
boğuşmak, kavga etmek, mücadele etmek
engage in a vigorous struggle or scuffle
:
•
The two puppies began to tussle playfully on the rug.
İki yavru köpek halının üzerinde şakacı bir şekilde boğuşmaya başladı.
•
They had to tussle with the crowd to get to the front.
Öne geçmek için kalabalıkla boğuşmak zorunda kaldılar.