reticence
US /ˈret̬.ə.səns/
UK /ˈret̬.ə.səns/
1.
ketumiyet, susma, çekingenlik
the quality of being reticent; reserve
:
•
His natural reticence made him a difficult interview subject.
Doğal ketumluğu onu zor bir röportaj konusu haline getirdi.
•
Despite her initial reticence, she eventually shared her story.
Başlangıçtaki ketumluğuna rağmen sonunda hikayesini paylaştı.