insufficiency
US /ˌɪn.səˈfɪʃ.ən.si/
UK /ˌɪn.səˈfɪʃ.ən.si/
1.
yetersizlik, eksiklik, noksanlık
the quality of being inadequate or insufficient
:
•
The insufficiency of funds led to the project's delay.
Fonların yetersizliği projenin gecikmesine neden oldu.
•
There was an insufficiency of evidence to convict him.
Onu mahkum etmek için yetersiz kanıt vardı.