enamel
US /ɪˈnæm.əl/
UK /ɪˈnæm.əl/
1.
emaye, sır
a hard, glossy coating, typically applied to metal or other hard surfaces for protection or decoration
:
•
The old bathtub had a chipped enamel finish.
Eski küvetin emaye kaplaması çatlamıştı.
•
The artist used vibrant enamel paints for the mural.
Sanatçı, duvar resmi için canlı emaye boyalar kullandı.
2.
diş minesi
the hard, glossy, translucent substance covering the crown of a tooth
:
•
Tooth decay can damage the tooth enamel.
Diş çürüğü diş minesini zedeleyebilir.
•
Fluoride helps strengthen tooth enamel.
Florür diş minesini güçlendirmeye yardımcı olur.
1.
emayelemek, sırlamak
to coat or decorate (a metal or other hard object) with enamel
:
•
The artisan carefully enameled the copper vase.
Zanaatkar bakır vazoyu dikkatlice emayeledi.
•
They plan to enamel the cast iron stove to protect it from rust.
Dökme demir sobayı paslanmaya karşı korumak için emaye yapmayı planlıyorlar.