contradict
US /ˌkɑːn.trəˈdɪkt/
UK /ˌkɑːn.trəˈdɪkt/
1.
çelişmek, yalanlamak
deny the truth of a statement, especially by asserting the opposite
:
•
The witness's testimony seemed to contradict the evidence.
Tanığın ifadesi kanıtlarla çelişiyor gibiydi.
•
His actions often contradict his words.
Eylemleri genellikle sözleriyle çelişir.
2.
karşı çıkmak, itiraz etmek
assert the opposite of a statement made by (someone)
:
•
He would often contradict his parents just for the sake of argument.
Sırf tartışmak için sık sık anne babasına karşı çıkardı.
•
It's rude to contradict someone directly in a meeting.
Bir toplantıda birine doğrudan karşı çıkmak kaba bir davranıştır.