buck
US /bʌk/
UK /bʌk/
1.
2.
erkek (hayvan), geyik
the male of some animals, especially deer, rabbits, and goats
:
•
A large buck deer stood at the edge of the forest.
Büyük bir erkek geyik ormanın kenarında duruyordu.
•
The hunter aimed at the majestic buck.
Avcı görkemli erkek geyiği hedef aldı.
:
1.
karşı gelmek, şaha kalkmak
to resist or oppose (a person or thing)
:
•
He decided to buck the trend and start his own business.
Trende karşı gelmeye ve kendi işini kurmaya karar verdi.
•
The horse began to buck, trying to throw off its rider.
At şaha kalkmaya başladı, binicisini atmaya çalışıyordu.