accomplice
US /əˈkɑːm.plɪs/
UK /əˈkɑːm.plɪs/
1.
suç ortağı, yardımcı
a person who helps another commit a crime or do something wrong
:
•
The police arrested the thief and his accomplice.
Polis hırsızı ve suç ortağını tutukladı.
•
She was charged as an accomplice in the fraud case.
Dolandırıcılık davasında suç ortağı olarak suçlandı.