abandon
US /əˈbæn.dən/
UK /əˈbæn.dən/
1.
terk etmek, bırakmak
leave (a place, thing, or person) permanently or with no intention of returning
:
•
We had to abandon the car.
Arabayı terk etmek zorunda kaldık.
•
The child was abandoned by its parents.
Çocuk ailesi tarafından terk edildi.
2.
bırakmak, vazgeçmek
give up completely (a course of action, a practice, or a way of thinking)
:
•
He abandoned his attempt to learn French.
Fransızca öğrenme girişimini bıraktı.
•
The police were forced to abandon the search.
Polis aramayı bırakmak zorunda kaldı.
1.
coşku, pervasızlık
complete lack of inhibition or restraint
:
•
She danced with wild abandon.
Vahşi bir coşkuyla dans etti.
•
He played the music with reckless abandon.
Müziği pervasız bir coşkuyla çaldı.