tiptoe
US /ˈtɪp.toʊ/
UK /ˈtɪp.toʊ/
1.
เดินเขย่งปลายเท้า, ย่อง
walk quietly and carefully on one's toes so as not to make a noise
:
•
She had to tiptoe past the baby's room so as not to wake him.
เธอต้องเดินเขย่งปลายเท้าผ่านห้องเด็กเพื่อไม่ให้เขาตื่น
•
He tiptoed into the kitchen, trying not to make any noise.
เขาเดินเขย่งปลายเท้าเข้าไปในครัว พยายามไม่ให้มีเสียง
1.
เขย่งปลายเท้า
on the balls of one's feet with the heels raised
:
•
She stood on tiptoe to reach the top shelf.
เธอยืนเขย่งปลายเท้าเพื่อเอื้อมถึงชั้นบนสุด
•
He was standing on tiptoe to see over the crowd.
เขายืนเขย่งปลายเท้าเพื่อมองข้ามฝูงชน