overcome
US /ˌoʊ.vɚˈkʌm/
UK /ˌoʊ.vɚˈkʌm/
1.
เอาชนะ, ข้ามผ่าน
succeed in dealing with (a problem or difficulty)
:
•
She managed to overcome her fear of public speaking.
เธอสามารถเอาชนะความกลัวการพูดในที่สาธารณะได้
•
The team had to overcome many obstacles to win the championship.
ทีมต้องเอาชนะอุปสรรคมากมายเพื่อคว้าแชมป์
2.
ท่วมท้น, ถูกครอบงำ
be overcome by (an emotion or a physical sensation)
:
•
She was overcome with emotion when she saw her long-lost brother.
เธอท่วมท้นไปด้วยอารมณ์เมื่อเห็นพี่ชายที่หายไปนาน
•
The hikers were overcome by the sudden blizzard.
นักปีนเขาถูกพัดพาโดยพายุหิมะที่พัดมาอย่างกะทันหัน
1.
ท่วมท้น, หมดแรง
exhausted or made helpless by a strong emotion or physical sensation
:
•
She felt completely overcome after running the marathon.
เธอรู้สึกหมดแรงอย่างสมบูรณ์หลังจากวิ่งมาราธอน
•
He was so overcome with grief that he couldn't speak.
เขาท่วมท้นไปด้วยความโศกเศร้าจนพูดไม่ออก