outrage
US /ˈaʊt.reɪdʒ/
UK /ˈaʊt.reɪdʒ/
1.
ความโกรธแค้น, ความไม่พอใจอย่างรุนแรง, การกระทำที่รุนแรง
an extremely strong reaction of anger, shock, or indignation
:
•
The public expressed outrage over the scandal.
ประชาชนแสดงความไม่พอใจอย่างรุนแรงต่อเรื่องอื้อฉาว
•
There was widespread outrage at the decision.
มีความไม่พอใจอย่างรุนแรงอย่างกว้างขวางต่อการตัดสินใจ
2.
การกระทำที่รุนแรง, การดูหมิ่น, การละเมิด
an act of extreme violence or cruelty
:
•
The bombing was an outrage against humanity.
การทิ้งระเบิดเป็นการกระทำที่รุนแรงต่อมนุษยชาติ
•
Such treatment is an outrage.
การปฏิบัติดังกล่าวเป็นการกระทำที่รุนแรง
1.
ทำให้โกรธแค้น, ทำให้ไม่พอใจอย่างรุนแรง, ทำให้ตกใจ
arouse fierce anger, shock, or indignation in (someone)
:
•
The new policy outraged many citizens.
นโยบายใหม่ทำให้ประชาชนจำนวนมากไม่พอใจ
•
His comments outraged the entire community.
ความคิดเห็นของเขาทำให้ชุมชนทั้งหมดไม่พอใจ