obedience
US /oʊˈbiː.di.əns/
UK /oʊˈbiː.di.əns/
1.
การเชื่อฟัง, การปฏิบัติตาม
compliance with an order, request, or law or submission to another's authority
:
•
The dog showed perfect obedience to its owner's commands.
สุนัขแสดงการเชื่อฟังคำสั่งของเจ้าของอย่างสมบูรณ์แบบ
•
Children are expected to show obedience to their parents.
เด็กๆ ควรแสดงความเชื่อฟังต่อพ่อแม่