noble
US /ˈnoʊ.bəl/
UK /ˈnoʊ.bəl/
1.
ขุนนาง, ชั้นสูง
belonging to a hereditary class with high social or political status; aristocratic.
:
•
He was born into a noble family.
เขาเกิดในตระกูลขุนนาง
•
The king granted him a noble title.
กษัตริย์พระราชทานบรรดาศักดิ์ขุนนางแก่เขา
2.
สูงส่ง, มีเกียรติ, สง่างาม
having or showing fine personal qualities or high moral principles.
:
•
He made a noble effort to help the poor.
เขาพยายามอย่างสูงส่งเพื่อช่วยเหลือคนยากจน
•
It was a truly noble act of self-sacrifice.
เป็นการกระทำที่สูงส่งอย่างแท้จริงของการเสียสละตนเอง
1.
ขุนนาง, ผู้มีเกียรติ
a person of noble rank or birth.
:
•
The queen invited the nobles to the royal ball.
ราชินีเชิญขุนนางเข้าร่วมงานเต้นรำของราชวงศ์
•
Many nobles lost their power after the revolution.
ขุนนางจำนวนมากสูญเสียอำนาจหลังการปฏิวัติ