intransigence
US /ɪnˈtræn.sə.dʒəns/
UK /ɪnˈtræn.sə.dʒəns/
1.
ความไม่ยอมอ่อนข้อ, ความดื้อรั้น
refusal to change one's views or to agree about something
:
•
The government's intransigence on the issue led to a prolonged strike.
ความไม่ยอมอ่อนข้อของรัฐบาลในประเด็นนี้ทำให้เกิดการประท้วงยืดเยื้อ
•
Her intransigence made negotiations very difficult.
ความไม่ยอมอ่อนข้อของเธอทำให้การเจรจาเป็นไปอย่างยากลำบากมาก