innocent
US /ˈɪn.ə.sənt/
UK /ˈɪn.ə.sənt/
1.
บริสุทธิ์, ไร้เดียงสา
not guilty of a crime or offense
:
•
The jury found him innocent of all charges.
คณะลูกขุนพบว่าเขาบริสุทธิ์จากข้อกล่าวหาทั้งหมด
•
She was an innocent bystander caught in the crossfire.
เธอเป็นผู้ยืนดูที่บริสุทธิ์ที่ติดอยู่ในการยิงปะทะ
2.
ไร้เดียงสา, บริสุทธิ์
having no experience of the world or of evil; naive
:
•
Her innocent smile charmed everyone.
รอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของเธอทำให้ทุกคนหลงใหล
•
He has an innocent belief that everyone is good.
เขามีความเชื่อที่ไร้เดียงสาว่าทุกคนเป็นคนดี
1.
ผู้บริสุทธิ์
an innocent person
:
•
The police released the innocent after questioning.
ตำรวจปล่อยตัวผู้บริสุทธิ์หลังจากการสอบสวน
•
We must protect the innocent from harm.
เราต้องปกป้องผู้บริสุทธิ์จากอันตราย