innocence
US /ˈɪn.ə.səns/
UK /ˈɪn.ə.səns/
1.
ความบริสุทธิ์, ความไร้เดียงสา
the state, quality, or fact of being innocent of a crime or offense
:
•
The jury was convinced of his innocence.
คณะลูกขุนเชื่อมั่นในความบริสุทธิ์ของเขา
•
She maintained her innocence throughout the trial.
เธอคงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ของเธอตลอดการพิจารณาคดี
2.
ความไร้เดียงสา, ความบริสุทธิ์
lack of worldly experience or sophistication
:
•
Her childlike innocence was charming.
ความไร้เดียงสาแบบเด็กๆ ของเธอน่ารักมาก
•
He lost his innocence at a young age.
เขาเสียความไร้เดียงสาไปตั้งแต่อายุยังน้อย