handcuff

US /ˈhænd.kʌf/

UK /ˈhænd.kʌf/

กุญแจมือ

a pair of lockable metal rings joined by a short chain, used for securing a prisoner's wrists

•

The police put handcuffs on the suspect.

ตำรวจใส่กุญแจมือผู้ต้องสงสัย

•

He struggled against the tight handcuffs.

เขาต่อสู้กับกุญแจมือที่รัดแน่น

ใส่กุญแจมือ

put handcuffs on (someone)

•

The officer proceeded to handcuff the suspect.

เจ้าหน้าที่ดำเนินการใส่กุญแจมือผู้ต้องสงสัย

•

They had to handcuff him to prevent further resistance.

พวกเขาต้องใส่กุญแจมือเขาเพื่อป้องกันการต่อต้านเพิ่มเติม