dumb
US /dʌm/
UK /dʌm/
1.
เป็นใบ้, พูดไม่ได้
lacking the power of speech; mute
:
•
He was born deaf and dumb.
เขาเกิดมาหูหนวกและเป็นใบ้
•
The shock rendered her temporarily dumb.
ความตกใจทำให้เธอเป็นใบ้ชั่วคราว
1.
ทำให้ง่ายขึ้น, ทำให้โง่ลง
to make something silent or unable to produce sound
:
•
He dumbed down the complex explanation for the general audience.
เขาทำให้ง่ายขึ้นสำหรับคำอธิบายที่ซับซ้อนสำหรับผู้ชมทั่วไป
•
The director decided to dumb down the script to appeal to a wider audience.
ผู้กำกับตัดสินใจทำให้บทง่ายลงเพื่อดึงดูดผู้ชมในวงกว้าง