mute
US /mjuːt/
UK /mjuːt/
1.
เงียบ, เป็นใบ้
refraining from speech or temporarily speechless
:
•
He remained mute after the shocking news.
เขาเงียบไปหลังจากข่าวที่น่าตกใจ
•
The witness was struck mute by fear.
พยานเงียบไปด้วยความกลัว
2.
เป็นใบ้
unable to speak, typically as a result of a congenital defect or illness
:
•
She was born mute and communicated through sign language.
เธอเกิดมาเป็นใบ้และสื่อสารด้วยภาษามือ
•
The accident left him permanently mute.
อุบัติเหตุทำให้เขาเป็นใบ้ถาวร
1.
คนใบ้
a person who is unable to speak
:
•
The old man, a lifelong mute, communicated with his eyes.
ชายชราผู้เป็นใบ้มาตลอดชีวิต สื่อสารด้วยสายตา
•
She learned sign language to speak with her mute brother.
เธอเรียนภาษามือเพื่อพูดคุยกับพี่ชายที่เป็นใบ้