duke

US /duːk/
UK /duːk/
"duke" picture
1.

ดยุก

a male ruler of a small independent state

:
•
The Duke of Burgundy was a powerful figure in medieval Europe.
ดยุกแห่งเบอร์กันดีเป็นบุคคลที่มีอำนาจในยุคกลางของยุโรป
•
The grand duke ruled his territory with an iron fist.
ดยุกผู้ยิ่งใหญ่ปกครองอาณาเขตของเขาด้วยกำปั้นเหล็ก
:
princenoblemanlord
2.

ดยุก

a nobleman of the highest hereditary rank in the British and certain other peerages, ranking below a prince and above a marquess

:
•
The Duke of Edinburgh is a title held by a member of the British royal family.
ดยุกแห่งเอดินบะระเป็นตำแหน่งที่สมาชิกราชวงศ์อังกฤษถือครอง
•
He inherited the title of duke from his father.
เขาได้รับมรดกตำแหน่งดยุกจากบิดา
:
noblemanpeerlord
1.

ชก, ต่อสู้

to use one's fists to fight or hit someone

:
•
He threatened to duke him if he didn't leave.
เขาขู่ว่าจะชกเขาถ้าเขาไม่ไป
•
The two boxers were ready to duke it out in the ring.
นักมวยทั้งสองพร้อมที่จะชกกันในสังเวียน
:
punchhitfightbrawl
:
duke it out