dog
US /dɑːɡ/
UK /dɑːɡ/
1.
สุนัข, หมา
a domesticated carnivorous mammal that typically has a long snout, an acute sense of smell, non-retractable claws, and a barking, howling, or whining voice. It is widely kept as a pet or for work purposes.
:
•
My neighbor's dog barks loudly every morning.
สุนัขของเพื่อนบ้านเห่าเสียงดังทุกเช้า
•
She took her dog for a walk in the park.
เธอพาสุนัขของเธอไปเดินเล่นในสวนสาธารณะ
2.
คนเลว, คนขี้เกียจ
a person regarded as unpleasant, contemptible, or wicked (often used as a term of abuse)
:
•
He's a real dog for treating his employees so badly.
เขาเป็นคนเลวจริง ๆ ที่ปฏิบัติต่อพนักงานแย่มาก
•
Don't be such a lazy dog; get up and help!
อย่าเป็นคนขี้เกียจอย่างนั้นสิ ลุกขึ้นมาช่วยหน่อย!