dissociation
US /dɪˌsoʊ.ʃiˈeɪ.ʃən/
UK /dɪˌsoʊ.ʃiˈeɪ.ʃən/
1.
การแยกตัว, การไม่สอดคล้อง
the disconnection or separation of something from something else or the state of being disconnected
:
•
The dissociation of water into hydrogen and oxygen is a chemical process.
การแยกตัวของน้ำเป็นไฮโดรเจนและออกซิเจนเป็นกระบวนการทางเคมี
•
There was a clear dissociation between his words and his actions.
มีความไม่สอดคล้องที่ชัดเจนระหว่างคำพูดและการกระทำของเขา
2.
ภาวะแยกตัว, การแยกสภาวะจิต
a mental process that involves a lack of connection between a person's thoughts, memories, feelings, actions, or sense of identity
:
•
Trauma can lead to feelings of dissociation.
การบาดเจ็บทางจิตใจอาจนำไปสู่ความรู้สึกแยกตัว
•
She experienced a temporary dissociation from reality.
เธอประสบกับภาวะแยกตัวจากความเป็นจริงชั่วคราว