contradict
US /ˌkɑːn.trəˈdɪkt/
UK /ˌkɑːn.trəˈdɪkt/
1.
ขัดแย้ง, โต้แย้ง
deny the truth of a statement, especially by asserting the opposite
:
•
The witness's testimony seemed to contradict the evidence.
คำให้การของพยานดูเหมือนจะขัดแย้งกับหลักฐาน
•
His actions often contradict his words.
การกระทำของเขามักจะขัดแย้งกับคำพูดของเขา
2.
โต้แย้ง, คัดค้าน
assert the opposite of a statement made by (someone)
:
•
He would often contradict his parents just for the sake of argument.
เขามักจะโต้แย้งพ่อแม่ของเขาเพียงเพื่อการโต้เถียง
•
It's rude to contradict someone directly in a meeting.
เป็นการหยาบคายที่จะโต้แย้งใครบางคนโดยตรงในการประชุม