cheek
US /tʃiːk/
UK /tʃiːk/
1.
แก้ม
either side of the face below the eye and above the jaw
:
•
She kissed him on the cheek.
เธอจูบเขาที่แก้ม
•
His cheeks were flushed from the cold.
แก้มของเขาแดงก่ำเพราะความหนาวเย็น
2.
ความอวดดี, ความทะลึ่ง
impudent or disrespectful talk or behavior
:
•
Don't give me any of your cheek!
อย่ามาอวดดีกับฉันนะ!
•
He had the cheek to ask for more money after all that.
เขาหน้าด้านขอเงินเพิ่มหลังจากเรื่องทั้งหมดนั้น
1.
อวดดี, ทะลึ่ง
to speak or behave impudently to (someone)
:
•
Don't you dare cheek me!
อย่ามาอวดดีกับฉันนะ!