ความหมายของคำ bell ในภาษาไทย
bell ในภาษาอังกฤษหมายถึงอะไร? มาร่วมค้นหาความหมาย การออกเสียง และวิธีใช้คำนี้อย่างละเอียดกับ Lingoland
bell
US /bel/
UK /bel/
คำนาม
1.
ระฆัง, กระดิ่ง
a hollow, cup-shaped metallic instrument that rings when struck, typically by a clapper inside
ตัวอย่าง:
•
The church bell rang loudly.
ระฆังโบสถ์ดังลั่น
•
She heard the faint sound of a cow bell in the distance.
เธอได้ยินเสียงกระดิ่งวัวแผ่วๆ จากระยะไกล
2.
ปากลำโพง, ส่วนปลาย
the flared open end of a musical instrument, such as a trumpet or horn
ตัวอย่าง:
•
The sound came from the bell of the trumpet.
เสียงมาจากปากลำโพงของทรัมเป็ต
•
He polished the brass bell of his saxophone.
เขาขัดปากลำโพงทองเหลืองของแซกโซโฟน
กริยา
1.
ผูกกระดิ่ง, ติดกระดิ่ง
to attach a bell or bells to (something)
ตัวอย่าง:
•
They decided to bell the cat to know its whereabouts.
พวกเขาตัดสินใจผูกกระดิ่งให้แมวเพื่อรู้ที่อยู่ของมัน
•
The shepherd would bell his sheep so he could hear them in the fog.
คนเลี้ยงแกะจะผูกกระดิ่งให้แกะของเขาเพื่อจะได้ยินเสียงพวกมันในหมอก
เรียนคำนี้ที่ Lingoland
คำที่เกี่ยวข้อง: