gong

US /ɡɑːŋ/
UK /ɡɑːŋ/
"gong" picture
1.

ฆ้อง

a metal disc with a turned rim, giving a resonant note when struck, used as a percussion instrument, for sounding an alarm, or to mark the hours.

:
•
The sound of the gong signaled the start of the ceremony.
เสียงฆ้องเป็นสัญญาณเริ่มต้นพิธี
•
He struck the large gong with a padded mallet.
เขาตีฆ้องขนาดใหญ่ด้วยไม้ตีที่มีเบาะรอง
:
tam-tambell
1.

ตีฆ้อง

to strike a gong

:
•
The monk will gong at dawn to awaken the villagers.
พระจะตีฆ้องตอนรุ่งเช้าเพื่อปลุกชาวบ้าน
•
He gonged loudly to get everyone's attention.
เขาตีฆ้องเสียงดังเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน
:
strikeringchime