beggar
US /ˈbeɡ.ɚ/
UK /ˈbeɡ.ɚ/
1.
ขอทาน
a person, typically a homeless one, who lives by asking for money or food
:
•
The old beggar sat by the roadside, asking for alms.
ขอทานเฒ่านั่งอยู่ข้างถนน ขอทาน
•
He gave some change to the beggar.
เขาให้เงินทอนแก่ขอทาน
1.
ทำให้ยากจน, ทำให้หมดตัว
reduce (someone) to poverty
:
•
The war had beggared the entire nation.
สงครามทำให้ทั้งประเทศยากจน
•
His extravagant lifestyle will soon beggar him.
วิถีชีวิตที่ฟุ่มเฟือยของเขาจะทำให้เขายากจนในไม่ช้า