abandon
US /əˈbæn.dən/
UK /əˈbæn.dən/
1.
ละทิ้ง, ทอดทิ้ง
leave (a place, thing, or person) permanently or with no intention of returning
:
•
We had to abandon the car.
เราต้องทิ้งรถคันนั้น
•
The child was abandoned by its parents.
เด็กถูกทอดทิ้งโดยพ่อแม่
2.
เลิก, ยุติ
give up completely (a course of action, a practice, or a way of thinking)
:
•
He abandoned his attempt to learn French.
เขาเลิกความพยายามที่จะเรียนภาษาฝรั่งเศส
•
The police were forced to abandon the search.
ตำรวจถูกบังคับให้ยุติการค้นหา
1.
การละทิ้ง, การปล่อยตัว
complete lack of inhibition or restraint
:
•
She danced with wild abandon.
เธอเต้นรำอย่างอิสระ
•
He played the music with reckless abandon.
เขาเล่นดนตรีอย่างไม่ยั้งคิด