trauma
US /ˈtrɑː.mə/
UK /ˈtrɑː.mə/
1.
trauma, wstrząs
a deeply distressing or disturbing experience
:
•
The accident caused him severe emotional trauma.
Wypadek spowodował u niego poważną traumę emocjonalną.
•
She sought therapy to deal with childhood trauma.
Szukała terapii, aby poradzić sobie z traumą z dzieciństwa.
2.
uraz, kontuzja
physical injury
:
•
The patient suffered severe head trauma from the fall.
Pacjent doznał poważnego urazu głowy w wyniku upadku.
•
Emergency services are trained to handle various types of physical trauma.
Służby ratunkowe są szkolone do radzenia sobie z różnymi rodzajami urazów fizycznych.