distress
US /dɪˈstres/
UK /dɪˈstres/
1.
cierpienie, rozpacz, ból
extreme anxiety, sorrow, or pain
:
•
She was in great distress after losing her job.
Była w wielkim cierpieniu po utracie pracy.
•
The news caused him considerable emotional distress.
Wiadomość spowodowała u niego znaczne cierpienie emocjonalne.
2.
niebezpieczeństwo, zagrożenie, sytuacja awaryjna
a state of danger or desperate need
:
•
The ship sent out a distress signal.
Statek wysłał sygnał alarmowy.
•
They were in distress and needed immediate help.
Byli w niebezpieczeństwie i potrzebowali natychmiastowej pomocy.
1.
martwić, niepokoić, smutnić
cause (someone) extreme anxiety, sorrow, or pain
:
•
It distressed him to see his children suffering.
Martwiło go widok cierpiących dzieci.
•
The constant noise began to distress her.
Ciągły hałas zaczął ją niepokoić.
2.
postarzać, zużywać, uszkadzać
damage or mar the surface of (something) by making it appear older or more worn
:
•
The furniture was deliberately distressed to give it an antique look.
Meblom celowo nadano postarzany wygląd, aby wyglądały na antyczne.
•
They sell distressed jeans with rips and faded areas.
Sprzedają postarzane dżinsy z przetarciami i wyblakłymi miejscami.