transcendent
US /trænˈsen.dənt/
UK /trænˈsen.dənt/
1.
transcendentny, ponadludzki
beyond or above the range of normal or merely physical human experience
:
•
The artist aimed to create a work of transcendent beauty.
Artysta dążył do stworzenia dzieła o transcendentnym pięknie.
•
Many spiritual traditions speak of a transcendent reality.
Wiele tradycji duchowych mówi o transcendentnej rzeczywistości.
2.
wybitny, znakomity
surpassing others; pre-eminent
:
•
Her performance was truly transcendent, captivating the entire audience.
Jej występ był naprawdę transcendentny, urzekając całą publiczność.
•
He achieved a transcendent level of skill in his craft.
Osiągnął transcendentny poziom umiejętności w swoim rzemiośle.