tacit
US /ˈtæs.ɪt/
UK /ˈtæs.ɪt/
1.
milczący, domyślny
understood or implied without being stated
:
•
By not objecting, she gave her tacit consent.
Nie sprzeciwiając się, wyraziła swoją milczącą zgodę.
•
There was a tacit agreement between them to avoid the subject.
Istniało między nimi milczące porozumienie, aby unikać tego tematu.